Lubelska SB napisała w 1974 r., że o.Hubert Czuma: „Jako duszpasterz akademicki zorganizował duszpasterstwo na wysokim poziomie nadał mu właściwą rangę, przez co zyskał uznanie nie tylko wśród młodzieży, ale także wśród księży i władz diecezjalnych. Po jego odejściu duszpasterstwo objęli: oo. Koprowski Andrzej i Paciuszkiewicz Mirosław. Wyżej wymienieni przez wprowadzenie swoich metod pracy doprowadzili duszpasterstwo akademickie na KUL do rozkładu.”

Bezpieka odnotowała, że o. Hubert Czuma w stosunku do młodzieży jest elastyczny rozumie jej potrzeby nie gorszy go typowe dla młodzieży swoboda postawy i chęć wyżycia. W jego oddziaływaniu dominują elementy zaangażowania intelektualnego i spekulatywnego. Swoimi rozmowami z młodzieżą wywołuje refleksje i domysły, bowiem naprowadza na tematy dyskusyjne, których sam nie rozstrzyga pozostawiając do rozwiązania dyskutantom. Lubelskie SB znało jego pochodzenie społeczne oraz drogę zakonną. Miał po ojcu odziedziczyć skrajną ortodoksyjność w zagadnieniach wiary i głęboką nienawiść do ustroju socjalistycznego i jego ideologii.