Władysław Czuma urodził się 1 maja 1893 roku w Niepołomicach pod Krakowem. W 1913 roku zdał maturę w Gimnazjum Klasycznym w Wadowicach. Mianowany komendantem Związku Strzeleckiego w Wadowicach 1 sierpnia 1913 roku. Po zdaniu egzaminu podoficerskiego od 1 października 1913 roku słuchacz Szkoły Oficerów Rezerwy Armii Austriackiej w Krakowie przy 56 pp. Po wybuchu I wojny światowej uczestniczy w walkach frontowych jako dowódca plutonu i kompanii. Dwukrotnie ranny. Od 1 stycznia 1916 roku do 1 lipca 1918 roku w niewoli rosyjskiej. Od 1 sierpnia 1918 roku w Dywizji Syberyjskiej. Ukończył kurs akademii sztabu generalnego gen.Kołczaka w Tomsku i uzyskał stopień kapitana. Po kapitulacji Dywizji Syberyjskiej więziony przez bolszewików w obozie w Krasnojarsku. 26 marca ucieka z niewoli i po dwumiesięcznym samotnym przedzieraniu się przez zrewoltowaną Rosję przekracza 28 maja front bolszewicki na odcinku 9 dywizji gen.Sikorskiego. 9 lipca przydzielony do 3 pułku piechoty Legionów jako dowódca 5 kompanii i przewodniczący komisji zaciągowej ochotników. Następnie dowodzi kursem przeszkolenia oficerów w Kielcach.
Prawdopodobnie w tym okresie przechodzi do służby w referacie II Wydziału Wywiadowczego Sztabu Generalnego. Od 9 lutego 1921 dowódca kompanii szkolnej, od 5 maja 1921 zastępca d-cy BZ 24 pułku piechoty. 7 lutego przeniesiony do 73 pułku piechoty w Katowicach. Nominowany na majora ze starszeństwem 1 lipca 1925 r, przeniesiony w marcu 1931 r. Do 66 kaszubskiego pułku piechoty w Chełmnie. W latach 1933-1936 w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie, następnie w 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach, a od 10 września 1937 oficer sztabowy Górnośląskiej Brygady ON. Przed wybuchem wojny polsko-niemieckiej mianowany podpułkownikiem. Od 4 czerwca 1940 roku dowodził II baonem 10 pułku 4 Dywizji piechoty zorganizowanej rozkazem Naczelnego Wodza we Francji i ewakuowanej 18 czerwca 1940 r. do Wielkiej Brytanii. Następnie Komendant Kwatery Głównej 3 Brygady Kadrowej Strzelców. Po wojnie pracuje w Kooperatywie Rolnej na farmie Cobalder koło Peterborough. Zmarł 2 października 1968 roku. Pochowany w Wrexham. 2 lipca 2004 prochy przeniesione na Cmentarz Powązkowski w Warszawie.
Odznaczony m.in. Signum Laudis, Krzyżem Walecznych dwukrotnie, Złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Niepodległości.
informacja własna